پرورش دهندگان خوب کشمش پلویی در بازار تهران را در سایه خشک می کنند.
این فرآیند زمان زیادی می برد، اما ارزش آن را دارد. محصول با کیفیت بالا است، اما با یک “اما”.
تولیدکنندگان بسیار کمی هستند که انگور را به این شکل خشک می کنند. بنابراین، در قفسه ها نادر است.
درست است، تشخیص آن آسان است: هزینه آن بیشتر از انواع دیگر آن است که در فروش هستند.
به عنوان یک قاعده، در مقیاس صنعتی، انگور در یک کوره تونلی یا با عملیات دی اکسید گوگرد خشک می شود. در نتیجه کشمش بدون یک عیب و با سطحی براق به دست می آید.
این واقعیت که از روش های خشک کردن مشکوک استفاده شده است در اسناد فنی منعکس نخواهد شد.
هر خریدار با خوردن یک توت خشک زیبا و مختل کردن دستگاه گوارش در بدن می تواند این را حدس بزند.
آیا انتخاب کشمش بر اساس رنگ منطقی است؟ نه، اما اگر واقعاً می خواهید، می توانید داده های زیر را پیدا کنید.
به عنوان مثال، اعتقاد بر این است که کشمش سیاه بدون هسته دارای پتاسیم، آهن و ویتامین بیشتری نسبت به انواع سبک است. علاوه بر این، دارای مقدار زیادی آنتی اکسیدان است که تأثیر مثبتی بر سیستم ایمنی بدن دارد.
گونه های تیره نسبت به گونه های روشن تحت درمان شیمیایی کمتری قرار می گیرند.
اگر به دنبال کشمش آبدار هستید، بهتر است از کشمش هایی استفاده کنید که ساقه دارد. علاوه بر آبدار بودن، کشمش بدون ساقه حاوی عناصر کمیاب و ویتامین های کمتری است.
روش های خشک کردن و همچنین رنگ کشمش مهم نیست. هنگام خرید آن، همیشه باید بتوانید ظاهر صحیح را ارزیابی کنید. حداکثر فواید سلامتی از میوه خشکی حاصل می شود که چسبناک، خیلی سفت، خشک و مرطوب به نظر نمی رسد. باید عاری از کپک و آفت باشد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.