مواد غذایی که معمولاً به عنوان میوه‌های خشک سنتی شناخته می‌شوند، عمدتاً به عنوان میوه خشک عید کامل یا خرد شده تعریف می‌شوند که به دنبال فرآیندی با کمک گرما، مانند خشک کردن آفتاب یا خشک کردن با هوای گرم، خشک شده‌اند.
اینها شامل کشمش، آلو خشک و انجیر است. خرما نیز گنجانده شده است، حتی اگر برخی از انواع آن خشک نشده باشند، اما هنوز رطوبت طبیعی کمی دارند.
اشکال کمتر شناخته شده میوه خشک شامل سبزیجات کم آب (فلفل خشک یا گوجه فرنگی) است، در حالی که میوه های خشک شده با شکر و آب میوه های تبخیر شده، محصولات کم آب با رطوبت بسیار کم، میوه های خشک سنتی محسوب نمی شوند.
این محصولات و همچنین محصولات آب‌رسانی‌شده مانند «آب آلو» یا رب گوجه‌فرنگی بازسازی‌شده، از دسته‌بندی «میوه خشک» در پرسش‌نامه‌های رژیم غذایی و آمار تجارت دوری می‌کنند، حتی اگر دارای امضاهای شیمیایی منحصربه‌فردی با میوه خشک انجمادی سنتی هستند.
رایج ترین انواع میوه خشک سنتی مصرفی در جدول 1 ذکر شده است. مقادیر تولید در جدول 1 بر اساس داده های قابل ردیابی از گزارش های تجاری رسمی است و بنابراین ممکن است به میزان قابل توجهی حجم تولید واقعی را دست کم بگیرد.
به عنوان مثال، تخمین محصول خرما در جهان بیش از 8 میلیون تن متریک است که بزرگترین تولید میوه خشک را تا حد زیادی فراهم می کند.
با این حال، تنها حدود 12 درصد از خرماهای برداشت شده برای تجارت شرطی شده و در آمار رسمی گنجانده شده است، در حالی که بقیه برای تهیه شربت، خوراک ذخیره، پوشش های محافظ یا مصرف محلی استفاده می شود.
به طور طبیعی، بیشترین مصرف سرانه میوه خشک هلو در منطقه شمال آفریقا خاورمیانه، منطقه اصلی کاشت نخل خرما است. بنابراین، مصرف سرانه خرما در برخی از کشورهای عربی ممکن است از 30 کیلوگرم در سال فراتر رود.
برای مقایسه، در ایالات متحده، تنها حدود 7 درصد از جمعیت عمومی مصرف روزانه میوه های خشک سنتی را گزارش کردند.
اروپایی‌ها فقط گاهی اوقات میوه‌های خشک مصرف می‌کنند، به طوری که بیش از نیمی از پاسخ‌دهندگان در برخی کشورها، مانند هلند، ادعا می‌کنند که هرگز میوه‌های خشک نمی‌خورند، اگرچه ممکن است به طور منظم محصولات حاوی میوه خشک میوس مانند غلات یا کلوچه‌ها را مصرف کنند.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.